Haantjesgedrag

Ik weet het nog precies. Na de voordeur was het de eerste deur links. En daar hing het. Een A4-tje met de tekst kippenhok en een bijpassende afbeelding. Het was de benaming voor de administratieve afdeling, de binnendienst van de organisatie waar ik ooit werkte.

De naam kippenhok was ontstaan als een ludieke grap. Achter de deur bevond zich een groep (voornamelijk) vrouwen die samen goed waren voor getokkel de hele dag door. Hier werd productie gemaakt. Hier werden de beloftes van de buitendienst waar gemaakt. Offertes opgevraagd en aanvragen ingediend. En elk afgerond dossier was goed voor een blij getokkel, alsof er weer een ei was gelegd. De vergelijking met een kippenhok was zo gek nog niet. Het A4-tje werd op de deur werd dan ook geduld.

Zo af en toe ging de deur ook open. Niet alleen voor de rook- en sanitaire pauzes of lunchwandeling. Bij tijd en wijle was er hoog bezoek. Meestal van mannen. Adviseurs die vol bravoure hun handel binnen brachten na hun klantbezoeken. Getekende offertes en aanvraagformulieren werden met de nodige triomf binnengebracht, en elk dossier was uiteraard belangrijk en moest met de grootste voorrang worden behandeld.

Soms ging de deur ook open voor managers of directie. Vaak met een belangrijke boodschap, of voor een overleg, dat uiteraard werd voorgezeten door een manager die zichzelf erg belangrijk vond. Een overleg met de nodige instructies voor het productiebedrijf dat vooral moest uitvoeren wat door het management bedacht was.

Ik denk dat het komt door het feit dat deze mannen met hun werkplek verspreid waren door het pand, anders had op hun deur vast ook een A4-tje gehangen. Met een afbeelding van een haan natuurlijk, als één van de kippetjes daarvoor het lef zou hebben gehad.

Het was altijd een strijd. De haantjes waren natuurlijk altijd vol van zichzelf. Toen nog strak in het pak gehesen, en voorzien van een auto van de zaak zorgden zij er voor dat er geld werd verdiend. Zonder adviseurs geen omzet was hun credo. Hun klanten waren heilig, en hun commerciële vaardigheden briljant, vonden ze zelf. Het kippenhok moest hen dankbaar zijn voor de handel die ze binnenbrachten, en vooral niet met hun getokkel de boel verprutsen. Eieren leggen, en weer verder broeden! Aldus de haantjes vanaf de door hen zelf toegedachte plek hoog op de statusladder.

Andersom ging het getokkel in het kippenhok natuurlijk vooral over de haantjes. Die haantjes konden dan wel hoog van de toren blazen met hun macho gekakel, maar veel presteren deden ze nu ook weer niet. Van alle eieren die werden gelegd waren er maar een paar bevrucht. Bij de meeste offertes mankeerde er wat. Formulieren waren half ingevuld, en essentiële informatie ontbrak. En die managers, die waren ook niet veel beter. Even snel kwamen ze binnen als dat ze weer vertrokken, en amper een idee wat er allemaal bij kwam kijken om een ei uit te broeden. Nee, zodra de deur van het kippenhok weer dicht was werd menig haantje ‘geroast’. In de legbatterij geen plek voor haantjes.

Een eeuwige strijd die, zo leerde ik later, in heel veel organisaties bestaat. Overal zijn haantjes te vinden die hoog van de toren blazen, en het broedvolk dat als een kip zonder kop rond rent. Geen goed woord hebben ze voor elkaar over, ondanks het feit dat ze niet zonder elkaar kunnen. Zonder haan geen bevruchte eieren, zonder kippen geen uitgebroede kuikens.

In mijn loopbaan heb ik ook genoeg haantjes op mijn pad gehad. Mannelijke en vrouwelijke haantjes die mij wisten te imponeren met hun dominante gedrag met gekakel zo hard dat ik soms sprakeloos achterbleef, en van schrik mijn ei niet meer kwijt kon.

Andersom heb ik mij er zelf ook schuldig aan gemaakt. Als nieuwbakken onervaren manager heb ik mij ook met regelmaat gedragen als een haantje. Een goed voorbeeld doet volgen toch…? Proberend om mijzelf te meten in een hanengevecht of om mezelf te bewijzen deed ik vrolijk mee. De ene keer succesvoller dan de andere keer. Om uit te vinden dat ik mij daar niet echt kiplekker bij voelde, en mijn beste kwaliteiten op een ander terrein lagen.

Inmiddels ben ik wat selectiever geworden. Enerzijds ken ik mijn eigen kwaliteiten, anderzijds heb ik wat vaardigheden bijgeleerd. Als ik wil gedraag ik mij als een haan, en dan weer als een kip. Al ben ik eigenlijk een eend. Als in een situatie duidelijkheid vereist is dan geef ik die luid en duidelijk als een statige haan die uit volle borst de wereld wakker schudt. En wanneer er meer zorgvuldigheid verlangd wordt dan broed ik wat langer op een idee.

En wat mij vooral veel heeft gebracht? Goed bevriend raken met een groep haantjes en kippetjes met kwaliteiten die zij graag inzetten om mij te helpen. Want als het resultaat er komt, kraait er geen haan meer naar of ik dat in mijn eendje heb gedaan.

En jij? Gedraag jij je als een kip, een haan, of ben je van heel andere pluimage?