Selecteer een pagina

Ik weet niet hoe het bij jou werkt maar bij mij zijn er van die dagen… Ik weet hoe ik mijn leven en dagen in wil richten. Ik heb voor mezelf heel helder op een rijtje wat belangrijk voor mij is. Ik weet door welke waarden ik me wil laten leiden. Maar dan…

De wekker gaat. Ik kan voelen dat het al 3 avonden wat later werd dan gebruikelijk. Nee, geen kater alleen behoefte aan net een klein beetje slaap extra. Een half uurtje maar. De snooze button van de wekker weet ik feilloos te vinden. In mijn hoofd reken ik uit tot hoe laat ik kan blijven liggen. Hoeveel tijd heb ik nodig voor douchen, scheren, aankleden en ontbijten? Dan moet ik er nu uit.

Tegen de tijd dat ik de deur uit stap heb ik al de nodige calamiteiten voor mijn kiezen gehad maar het lukt me nog steeds: ik blijf er in geloven dat dit weer een mooie dag wordt. Dat ik in het afgelopen uur de kots van onze oude kater op moest ruimen doet er niet. Het beest is al oud en kan er ook niets aan doen. Ik ben al lang  blij dat ik er niet met mijn blote voeten in ben gaan staan, al scheelde dat niet veel.  Dat ik de magnetron kennelijk verkeerd ingesteld heb geeft ook niet, ook al moet ik hierdoor half lauwe havermout eten die nog niet helemaal pap geworden is.  Het geeft allemaal niet want ik heb besloten dat vandaag een mooie dag wordt, en dat kan ik laten lukken. Dat mijn dochtertje haar haren niet wil laten borstelen omdat het pijn doet als ik gehaast de klitten er uit wil kammen is prima. Dan pak ik toch haar tas ondertussen? Daar doen we niet moeilijk over. Ook een gebroken veter is geen issue, ook al tikt de klok vrolijk verder. Tijd is nu eenmaal een subjectief begrip. We gaan naar school, een minuut meer of minder is geen kwestie van leven en dood. Zonder stress door het leven is belangrijker dan elke dag op tijd op school. Doorgaans zijn we er op tijd dus dat mag best een keertje 1 minuutje na de bel. Relativeren kan ik ook heel goed. Ingestapt, gordels om, klaar om te gaan. Snel nog even terug naar binnen om mijn mobieltje te halen, wat goed dat ik dat nu ontdek! Was ik ‘m toch bijna vergeten. Ik kan het nog steeds.

Tot ik het dorp uit rijd en bij het laatste stoplicht om het dorp uit te komen een zwarte gedeukte half verroestte BMW vanaf de invoegstrook besluit dat hij meer haast en voorrang heeft dan ik. Dan gaat het fout. Ik besluit dat hij maar net zoveel geduld moet hebben als ik de laatste 3 kwartier. Wat een aso om zijn stuur met een ruk naar rechts te gooien en er even snel voor te duiken. Wie denkt hij wel dat hij is deze aso? Wat voor normen en waarden heeft deze vent? Ik breek mijn persoonlijk record want in 0,752 seconde raak ik de claxon van mijn auto, en goed ook. Om vervolgens in seconde 0,753 te realiseren dat ik dit niet wil. Dit moest een mooie dag worden en nu heb ik mij door die K*$#! kerel van de slag laten brengen. Van pure frustratie raak ik voor een tweede keer mijn claxon met een opgeheven middelvinger in de auto voor mij als gevolg. Dit is dus niet wat ik wilde, mijn dag naar de *****.

Ben ik de enige of heb jij dat ook wel eens? Dat je met alle goede voornemens ergens vast loopt op een waardeloos klein dingetje? En dat je je daar dan enorm over op kan winden en van kan balen dat het gebeurde? Het kan zo je hele dag verpesten, voor mij kan het werken als een enorme energy drain. Zou jij ook graag willen weten hoe je hier in 5 minuten weer overheen kunt stappen? Dit is wat voor mij goed werkt:

Wat wil ik?

Focus op de vraag “wat wil ik voor de rest van mijn dag?” Je kunt er nog steeds een mooie dag van maken. Geef je toe aan de frustratie of kies je er voor om straks aan het einde van de dag te genieten van de dingen die gelukt zijn? Hoeveel van die kleine K*$#! Kun je je nog herinneren? Ben jij ze ook vergeten? Mooi, dan kan dat nu ook.

Waar krijg ik energie van?

Wat is het dat je vandaag voor elkaar wilt krijgen? Wat voor leuks was je van plan te gaan doen? Hoe leuk zou het zijn om dat alsnog te doen? Waar krijg je nog meer energie van? Zet een muziekje op en zing uit volle borst mee!

Zucht

Zucht diep, dat dus.

Wat voor voorbeeld ben je?

Wat wil je laten zien aan je omgeving, aan je kinderen bijvoorbeeld…. Laat je ze zien hoe ze als een gefrustreerde stresskip door het leven kunnen gaan? Of leer je ze met jouw gedrag dat het menselijk is om af en toe uit je slof te schieten, maar dat je altijd kunt corrigeren? 

Werkt het?

Vraag jezelf eens af of het werkt om chagarijnig, gefrustreerd of boos te blijven. Wat levert het je op? Je weet het antwoord al hè?

Schakel hulplijnen in

Lucht je hart bij een vriend of collega. Of vraag je omgeving om je de bovenstaande vragen te stellen als ze zien dat je even uit balans bent. 

Kies voor preventie

Je kunt het jezelf ook makkelijker maken om je focus te houden op hoe je wilt zijn. Zorg dat je bewust bent van wat je wilt. Richt jezelf op wat jij belangrijk vindt, elke dag. Dat kan met meditatie, een yoga oefening, maar ook door de dag te beginnen met een rondje hardlopen of het lezen van een positieve blog  of inspirerende quote. Breng je gedachten in de richting van waar je wilt zijn en het maken van de juiste beslissingen wordt steeds makkelijker, zelfs de impulsieve ☺

Wat zijn jouw tips? 

Share This