Miscommunicatie in teams

Van klokgelui tot kapschuur: hoe miscommunicatie kilo’s kost (of juist bespaart)

Onze buurvrouw was oud. Of nou ja… hoe oud precies? Geen idee. Ze had de energie van een golden retriever op een suikerdieet. De haag achterin de tuin lieten we netjes samen snoeien door een tuinman, maar verder was ze niet kapot te krijgen. Tijdens corona boden we aan om boodschappen te doen, waarop zij vriendelijk glimlachte en gewoon zelf in haar auto sprong. En soms, als ze zich echt avontuurlijk voelde, pakte ze de fiets.

Ideale buurvrouw dus. We liepen niet bij elkaar de deur plat, maar als het moest, stonden we er voor elkaar. Zij zorgde tijdens de zomervakantie voor onze konijnen (die haar waarschijnlijk nog steeds missen), ik knipte de heg aan de voorkant. En verder? Geen geluid. Alleen af en toe ’s avonds: dong — een klok die zich niet zomaar liet overschreeuwen. Rust, reinheid en regelmaat.

Tot ze aankondigde te verhuizen.

En daar gingen we. Nieuwe buren. Een nieuw tijdperk. De gedeelde voortuin werd gehalveerd — letterlijk. Hun kant werd een parkeerplaats, onze kant werd… nou ja, het restant. Er kwam leven in de brouwerij, geluid in de tuin, en het huis kreeg eindelijk de liefde die het al jaren verdiend had. Kozijnen eruit, vloeren open, isolatie erin, en als pièce de résistance: een reusachtige kapschuur waar je met gemak een bescheiden dorpsfeest in kon houden.

De andere buren vonden daar uiteraard iets van. En rond dezelfde tijd besloot ik zelf ook iets drastisch te verbouwen: mezelf. Mijn sportritme kreeg een update. Want het was welletjes met de coronakilo’s. Dus: vaker trainen, intensiever zweten, minder snoepen. Het duurde even, maar toen vielen de kilo’s als tuintegels op hun plek. Tien kilo kwijt. Tien!

En alsof dat nog niet genoeg verandering was, verkochten we ons huis ook nog. Niet vanwege de miscommunicatie van de nieuwe buren — die zijn hartstikke aardig en informeren ons keurig over elke sloopactie — maar omdat we minder tijd kwijt wilden zijn aan onderhoud. Meer tijd voor elkaar, minder voor grindtegels en gootbladeren.

Maar goed, zeg dat er eens niet bij en je hebt zó een sappig verhaal te pakken: “Nieuwe buren maken zoveel herrie dat ze zijn afgevallen van de stress en zijn verhuisd!” Je hoort het je collega op maandagochtend al fluisteren bij het koffieapparaat.

En dáár zit nou de crux: als niemand uitlegt hoe het écht zit, vult iedereen het zelf wel in. En meestal niet met de meest rationele verklaringen, maar met drama, onzekerheid en een vleugje Netflix-scenario.

Herkenbaar? Precies wat er ook op de werkvloer gebeurt. Gebrek aan communicatie leidt tot verhalen die zelfs een soapschrijver niet zou durven verzinnen. Want als jij als manager niet vertelt waarom Alex ineens uit dienst is, gaat het gerucht vanzelf dat hij een relatie had met de receptioniste van de klant én betrokken was bij een complot om de gemeente op te heffen.

Dus: wil je minder geroddel, meer rust en een hoop gedoe besparen? Communiceer. Eerlijk. Duidelijk. Vaker dan je denkt. En ja, ook als je denkt dat het niet nodig is.

Wil je weten hoe je dat het beste aanpakt? Download dan gratis het CommunicatieCanvas.
Serieus. Je team (en je eigen gemoedsrust) zal je dankbaar zijn..