Hoe eet je een olifant?

Het stond al een paar jaar op mijn bucketlist. Het leek me gewoon een heel leuk wapenfeit om te realiseren. Maar veel verder dan mijmeren kwam ik niet. Ik wilde dan wel een boek schrijven, maar het bleef bij een idee. Verschillende keren probeerde ik te bedenken waar het over zou gaan, maar meestal was de conclusie dat niemand daar op zat te wachten. In ieder geval niet van mij. En bij sommige onderwerpen zag ik niet voor mij hoe ik daar ooit een heel boek mee zou vullen.

Totdat ik ergens ruim twee jaar geleden een voorbeeld zag. Ik mocht het eerste boek van Danny Mullenders recenseren. En ondanks dat daar wel degelijk een rode lijn in zat bracht de vorm mij op een idee. Het waren allemaal korte zelfstandige verhalen. En voordat die verhalen samen een boek werden, had Danny ze al gedeeld op LinkedIn.

Geen idee of ik een heel boek kon schrijven, maar één verhaaltje op LinkedIn dat moest wel lukken. Een verhaaltje of column schreef ik wel vaker. En als ik dat vol kon houden, misschien had ik dan ooit genoeg voor een heel boek.

Inmiddels kwam onlangs LinkedIn artikel nummer 100 uit. En ergens onderweg lukt het ook om een boek te vullen. Er zit zelfs een tweede boek in de planning. Met dank aan Femke de Jong voor het idee voor het onderwerp.

Kennelijk zit er een kern van waarheid in het raadseltje over de olifant. Ken je dat raadseltje? Het raadsel vraagt: Hoe eet je een olifant? En het bijpassende antwoord is: Eén hap tegelijk.

Vaak hebben we dromen of doelen en beginnen we er niet aan omdat ze zo groot zijn dat we geen idee hebben waar te beginnen. Hetzelfde in werksituaties. Daar worden targets gesteld die onhaalbaar lijken. Zo hoog, dat niemand er in gelooft, en niemand idee heeft waar te beginnen. In kleine brokken hakken is dan ook daar het motto. Een slimme manager zal dat voor je bedenken, maar na vandaag kun je dat ook zelf. Sorry, je excuus is weg 😉

Na het boek van Danny Mullenders (Laat je niet kiezen) heb ik er inmiddels nog meer gelezen, en gerecenseerd. Zo kreeg ik even terug het laatste boek van Rutger Bregman in mijn handen (Morele ambitie). Een enorm boeiend en belangrijk pleidooi om te stoppen met verspillen van je talent. En dat is hard nodig vindt hij, want dat talent is nodig om een aantal structurele misstanden de wereld uit te helpen. Historicus als hij is onderbouwd hij dat gedegen met voorbeelden uit de geschiedenis. Voorbeelden van mensen die in zijn ogen een heldenrol hebben vervuld en hun stempel hebben gedrukt op de geschiedenis.

Morele Ambitie – Rutger Bregman

Bregman somt in zijn boek dus een aantal misstanden op die opgelost moeten worden. Grote isssues waarvoor nieuwe helden nodig zijn. Issues groter nog dan olifanten die je niet hapje voor hapje oplost. Te groot om klein aan te pakken. Individuele gedragsaanpassingen gaan volgens Bregman niet bijdragen aan het redden van het klimaat, afschaffen van de tabaksindustrie of het herverdelen van de welvaart over de wereld.

Hij zou best eens gelijk kunnen hebben. Waarschijnlijk hebben we de tijd niet. Het gevaar is alleen dat groots en meeslepend voor veel mensen bedreigend en beangstigend is. Met passiviteit als gevolg. En dan gebeurt er nog steeds helemaal niets.

Wil je als manager dus een verschil maken, dan heb je twee keuzes. Optie 1 is dat je je baan opzegt en je aansluit bij The school for moral ambition van Rutger Bregman. Top, doe het. De wereld heeft nieuwe geschiedschrijvers nodig. De wereld heeft jou nodig!

Optie 2 is dat je als manager ambitieuze doelen stelt, maar ze voor je team in hapklare brokken hakt en er op die manier voor zorgt dat er beweging komt. Want veel kleine akties brengen ook grote resultaten teweeg.

Het bewijs hiervan vond ik onlangs in mijn auto. Na 125.000 kilometer op de teller is de automat aan de bestuurderskant doorgesleten. Er zit een gat vlak voor het gaspedaal. Daar was heel lang niets te zien. Alleen de hak van mijn sneaker kwam daar terecht. Met een verwaarloosbaar klein effect per landing. Maar na 125.000 kilometer toch echt in staat om de mat tot op de draad door te slijten.

Onderschat nooit het effect van een eerste kleine stap. Begin, zet één stap tegelijk en blijf gaan.

Wat is jouw volgende stap?