Erkenning en waardering

Erkenning en waardering

Opgelucht stapte ik van de weegschaal af na de zomervakantie. Ondanks het idee dat mijn kleding wat strakker zat vertelden de cijfers op het display dat er niets veranderd was. En dat ondanks ‘ietwat’ andere eetgewoontes tijdens ons verblijf in Frankrijk. Ontbijt met verse croissants, uitgebreide lunch, en ’s avonds veelvuldig de barbecue aangestoken en lang nagetafeld. Iets met God en Frankrijk…

Misschien was die strakke kleding maar een illusie. Of simpelweg was het alleen maar dat ik nu mijn korte broeken en zwemshorts weer verruild had voor ‘business casual’. Of kwam het door de wandeling naar de bakker in het volgende dorp elke ochtend, die nodig was om de verse croissants te halen.

Het maakte eigenlijk ook niet uit. De vakantie was voorbij, en het was tijd om mijn routine van een paar keer per week sporten weer op te pakken. Ergens aan het begin van de zomer was die gestokt, maar voor mijn fysieke en mentale fitheid deed die routine wonderen. Tijd voor actie dus.

De eerste 2 weken was het weer afzien. Sporten doe ik ’s morgens. Het is voor mij de beste manier om de dag met energie te starten. Beter dan ’s avonds na het eten met een volle buik, of ’s avonds laat zodat het uren duurt voordat ik in slaap val. Maar dat wil niet zeggen dat het geen moeite kost om uit bed te komen. In ieder geval de eerste weken dan.

Eenmaal door de eerste opstartweken heen werd het weer routine. Niet elke, maar de meeste ochtenden stond ik weer op tijd naast mijn bed, en checkte ik in bij de sportschool. Die ene sportschool die 24/7 open is, speciaal voor vroege vogels als ik. Waar je dan wel weer een app voor nodig hebt om binnen te komen, want op dat tijdstip is er nog geen personeel te vinden…

Een app die ook laat zien wat je vorderingen zijn. Die vorderingen houd ik zelf niet echt nauwkeurig bij, of eigenlijk helemaal niet. Maar de basics worden wel vastgelegd. Elke check-in bij de toegangspoort wordt vastgelegd. En op basis daarvan verdien ik dan weer ‘badges’. Digitale medailles die ik verdien met mijn inspanningen. Het aantal bezoeken, of het aantal opeenvolgende weken dat ik gesport heb bijvoorbeeld. Ze voelen als een soort beloning voor mijn volharding.

Ik houd mezelf voor dat deze digitale onpersoonlijke erkenningen mij niets doen. Toch betrap ik mezelf er op dat ik er af en toe met een schuin oog een blik op werp. Om te zien hoe goed ik bezig ben. Om vlak voor de volgende vakantie toch thuis even trots te laten zien dat ik precies op tijd de badge voor 15 aaneengesloten weken sporten gehaald heb.

Omdat ik mezelf redelijk nuchter vind verbaas ik mij dat zoiets simpels me bezig houdt. En kennelijk niet alleen mij, als er flink geïnvesteerd is om een feature als deze in een app te bouwen.

Als zoiets simpels als een digitale onpersoonlijke erkenning van je inspanningen al zo’n effect heeft, wat zou het dan met mensen doen als het wél persoonlijk wordt? Wat zou het doen met de energie als managers de inspanningen van hun medewerkers expliciet gaan erkennen en waarderen?

Niet met medailles of lintjes, nog niet eens met cadeautjes. Maar bijvoorbeeld met een gemeend compliment. Of simpelweg door te luisteren, ruimte te geven voor de ideeën die medewerkers inbrengen. Of door de moeite te nemen om een terugkoppeling te geven op gesprekken, input of een presentatie. Of door hun mening te vragen, bijvoorbeeld over een nieuw project. Wat zou er gebeuren als managers voor die inspanningen erkenning geven door ‘alleen maar’ even aandacht te geven, en daarmee te zeggen: “ik waardeer je inspanning”.

En wat als nu dat voorbeeld van een manager er toe leidt dat dit niet is voorbehouden aan een manager, maar als iedereen in een team dat eens wat vaker zou doen? Elkaar erkenning geven, en elkaar niet als vanzelfsprekend onderdeel van de bedrijfsinventaris te zien? Wat als dat onderdeel van de bedrijfscultuur wordt? Zouden betrokkenheid, eigenaarschap en binden & boeien dan nog steeds de belangrijkste thema’s voor HR en management zijn?

Wat goed dat je dit helemaal tot het einde gelezen hebt. Wat goed dat je je 2 minuten leestijd hebt genomen om dit tot je te nemen! Hoe zou jij dit toepassen op jouw vierkante meter?

 

 

Neem jij jouw communicatie serieus?

Wil jij graag meer bereiken met jouw communicatie dan ergernis bij een ander?

Kies dan jouw datum voor de training effectief communiceren!

Leiding geven in de horeca: 7 redenen waarom investeren in goed leiderschap de beste zet is

Als je ooit leiding hebt gegeven in de horeca, weet je dat het soms voelt alsof je een circusdirecteur bent die probeert een stel losgeslagen clowns in toom te houden.

Top 10 communicatie ergernissen

Erger jij je soms ook zo aan de communicatie van de mensen om je heen? Speciaal voor jou stelden we de top 10 communicatie ergernissen samen.

Top 10 ergernissen over managers

Managers, je kunt met en niet zonder ze. Speciaal voor hen zetten we de top 10 ergernissen over managers op een rij.

De 3 beste prompts voor managers

De 3 beste prompts voor managers “Je moet jezelf wat meer laten zien”, zie iemand een tijdje terug. “Je schrijft echt heel leuke en nuttige dingen”. Ze zei het echt 😉. En vervolgde: “Maar mensen moeten weten dat jij het bent die dat elke week schrijft”. En ik dacht...

20 netwerktips voor ondernemers en ZZp-ers

We verzamelden 20 netwerktips voor ondernemers en zzp-ers die je gaan helpen om te netwerken als de beste.

de 10 grootste ergernissen over leidinggevenden in de horeca

Werken in de horeca is een vak apart. Tussen het serveren van dampende cappuccino’s en het balanceren van borden vol dampende gerechten, spelen de leidinggevenden een cruciale rol. Of nou ja, ze spelen in elk geval een rol.

9 redenen waarom communicatie essentieel is voor managers

Als er één onderwerp is dat belangrijk is voor alle managers ongeacht de branche of sector dan is het wel effectieve communicatie. In dit artikel 9 redenen waarom communicatie essentieel is voor managers.

Mis geen blog, column of andere publicatie!

1 kans
De beste blogs gebundeld in 1 Kans.
Bestel nu!

Share This